@ Arkadiusz
(...)Kolego Horror, w pewnym sensie jest to racja.(...)
... bo sama „wolność” jest...hmm, tylko w pewnym sensie tym, czym być powinna.
Sprawdza się jako antonim słowa „niewola”, a dalej to już temat rzeka. Jeden z tych, przy których łamali sobie miękkie tkanki mózgu filozofowie. Jedyną konkluzją w dywagacjach o „wolności” i jej wielowymiarowej naturze jest ta, która stwierdza, że to pojęcie względne.
No, może jeszcze to, że bliżej jej (wolności) do abstrakcji z racji lawirowania bardziej w sferze pragnień, niż stanu realnego doświadczania.
Żeby nie generalizować (strasznie mnie to słowo mierzi, ale stało się) rozłożyłbym „wolność” na stopnie. Nie, nie! Nie rozgałęział, lecz stopniował. Poczucie wolności w skali od jeden, do...np. 10. Zakładając że dycha, to stan absolutnej nirwany. Wręcz Boski.
Zabawię się w określenie własnego poczucia wolności.
1.Mogę się poruszać w dowolnych kierunkach – jestem ograniczony przepisami o ruchu drogowym, własnościami prywatnymi innych, granicami etc.
2.Mogę robić co zechcę – pod warunkiem że mam za co, że jest to dozwolone, etc.
3.Mogę...np. spać kiedy chcę? – o ile mam gdzie, nie mam innych obowiązków, nikt mi nie przeszkadza, etc.
4.itd., itp.
Zważywszy wszystkie za i przeciw pokusiłbym się o jeden w mojej skali. Ale obiektywnie muszę przyznać, że mam świadomość bycia wolnym bo de facto, nie jestem w ścisłej niewoli. Dodam więc drugi punkt. No i korzystam z tego, co nie jest zakazane. No dobra. Wystawiam sobie TRZY w fikcyjnej skali poczucia „wolności”. Może to i mało, ale np. jutro odprowadzam comiesięczny podatek VAT. Ogranicza mnie termin (do 25-tego). Kolejne pie..... ograniczenie.
Ale się nakręciłem. Przepraszam.
Pozdrawiam wszystkich, którzy w mojej 10-cio punktowej skali dobijają do trójki, jak ja. Reszcie nie uwierzę. To iluzja. No chyba że macie immunitet lub sejf bez dna (wtedy może 4-5), ale i tak ogranicza was technologia. Jesteście skazani na życie tutaj i teraz. I tak jak pisał Arkadiusz, ogranicza was czas.
ps.
Swoją drogą 10 punkt w skali... Ciekawe jak można być nieograniczonym? Jako wierzący nie chcę bluźnić, ale obiektywnie nie mieści mi się to w głowie. Może dlatego, że jestem tylko człowiekiem i postrzegam wszystko na swoją miarę rozumowania. Na szczęście jednak wiara jest subiektywna. Przynajmniej wiem, że nie zwariuję.
Ps2
Na koniec żarcik sytuacyjny wymyślony na biegu.
Po 25 latach odsiadki więzień staje przed bramą wyjściową i pyta strażnika – jak mam żyć? Co mam teraz z sobą zrobić?
Strażnik patrzy na niego zdziwiony – jak to co? Jesteś wolny. Rób co chcesz.
Jak myślicie. Ile punktów w skali dałby sobie ów „wolny człowiek”?
Swoją odpowiedź ukryłem:)
Użytkownik Horror edytował ten post 21.10.2010 - 18:27
