Przepraszam za denny temat, ale nie wiedziałam, jaki tytuł dać.
Witam, przychodzę tu ze swoim problemem, który dręczy mnie już od jakiegoś czasu, może ktoś będzie w stanie mi pomóc.
Otóż od jakiegoś czasu miewam dziwne psychotyczne stany podczas snu. Nie dzieją się one codziennie, w żadnych regularnych odstępach czasu, nie wiem czym są powodowane. Więc do rzeczy.
Jakiś czas temu, będzie ze 4-5 miesięcy, przytrafiło mi się to po raz pierwszy. Wydaje mi się, że byłam wtedy w połowie we śnie, w połowie na jawie, w każdym razie leżąc w łóżku z zamkniętymi oczami zaczęłam mieć wrażenie, że ktoś jest ze mną w pokoju (spałam wtedy sama w pokoju, z zamkniętymi drzwiami, w pokoju obok spał brat, a naprzeciwko w salonie mama). "Otworzyłam oczy" i ujrzałam dwie malutkie postacie obok mojego łóżka, które natychmiast się ulotniły. "Otworzyłam oczy" w cudzysłowie, bo jak mówię był to stan między snem a jawą. Przestraszyłam się i wybudziłam całkowicie, lecz potem miałam problemy z zaśnięciem. Zazwyczaj śpię z komórką obok poduszki, bo mam w niej nastawiony alarm na rano. Gdy udało mi się jakimś cudem zasnąć (znowu w połowie) śniło mi się, że komórka, która leży obok poduszki dzwoni, lecz wiem, że nie mogę jej odebrać, coś mi mówiło, że jeżeli ją odbiorę to stanie mi się coś złego. Znowu poczułam ten okropny strach i wybudziłam się. Odruchowo złapałam komórkę i sprawdziłam historię - oczywiście nikt nie dzwonił, a byłam pewna, że to działo się naprawdę. Postanowiłam otworzyć drzwi do pokoju, żeby mieć świadomość obecności rodziny i może ułatwić sobie zasypianie. Lecz znowu po zaśnięciu powtórzył się motyw z tymi dwiema postaciami. Kręciłam się około 2 godziny, zasypiając na minutę, miewając to doświadczenie, budząc się, zasypiając itd. Dopiero za którymś razem udało mi się w pełni zasnąć.
Gdy powiedziałam o tym mojej kuzynce poczułam jakąś jakby ulgę i przez jakiś czas miałam spokój, lecz jakieś 3 tygodnie później znów się to przydarzyło, tym razem miałam wrażenie, że ktoś chce się do mnie zbliżyć, że jakaś postać stoi nad łóżkiem i mnie obserwuje, gdy "otwierałam oczy" to widziałam ją przez chwilę, i znowu ten paraliżujący strach. Myślałam, ze to może pokój wywołuje u mnie ten stan lękowy, chociaż nie wiem czemu, więc zaczęłam spać w salonie, w którym jest łóżko i materac, ja spałam na materacu. Każdą noc, którą na nim spędziłam, spędziłam w strachu i w tych stanach psychotycznych, kiedy to kręciłam się parę raz, nie mogłam zasnąć, a gdy przymykałam oczy to natychmiast otwierałam je z uczuciem okropnego strachu mając wrażenie, że ktoś mnie obserwuje, że zaraz ktoś mi wyrządzi krzywdę. Później przeniosłam się na łóżko (wykopując biedną mamusię na materac), ale i to nic nie dało.
Ostatnio przydarzyło mi się to dwie noce z rzędu. Przedwczoraj, gdy obudziła mnie burza, znów nie mogłam zasnąć, miałam to uczucie strasznego lęku, cały czas się wierciłam, budziłam, zasypiałam. Wczoraj to samo, z tym, że nie miałam uczucia, że mnie ktoś obserwuje, a po prostu strach sam w sobie.
Gdy o tym piszę to mnie ciarki przechodzą, bo już nie wiem co z tym zrobić. Jest to naprawdę straszne przeżycie, kiedy okropny strach trzyma cię przez 2-3 godziny, wyobrażasz sobie nie wiadomo co i nie wiesz, co to wywołuje.
Nie wiem, czy ma to coś wspólnego, ale zazwyczaj zasypiam w godzinach 1:00-3:00 w nocy. Lecz o ile dobrze pamiętam te stany występują nawet, jeżeli położę się spać wcześniej.
Jeżeli ktoś się z tym spotkał lub wie, co to takiego, to byłabym wdzięczna.
