22 odpowiedzi w tym temacie

[ATi]

Witam. Dzięki za zainteresowanie. :-)

Chciałem Was spytać, czy wiecie, dlaczego jak mam umrzeć we śnie (spadam z wysokości itp.) wtedy się budzę? Czym to jest spowodowane? Sam nie potrafię tego wytłumaczyć :-)

BTW Jestem tu nowy i chciałem się przywitać :-)

Jeśli był już taki temat, to sorki :-)

[Pit]

Też mi się czasami śni, że spadam z wysokości i w tym momencie się budze, sądzę, że jest to mechanizm obronny organizmu w wypadku zagrozenia (nawet we śnie), to tylko moja hipoteza, niech sie wypowie ktos kto sie zna na tym.

[zdzisiu]

Mnie też sie tak wydaje pit, choć sie na tym nieznam

[Guliwer]

Hmm ...
Podobnie uważam że to pewna wersja mechanizmu obronnego.
Ale również czasem to jak gwałtownie się wybudzamy, a np. nie chcemy tego (raz że psychika, a raz że organizm) i nam to się źle kojarzy to we śnie czujemy się jakbyśmy kroczyli ku śmierci ... nie zawsze tak jest oczywiście.

[Heruwath]

Ja myślę, że to jest tak... W chwili kiedy w śnie następuje punkt tuż przed śmiercią ilość wydzielanej(prawdopodobnie) adrenaliny jest na tyle duża ,że powoduje obudzenie się ze snu.
Wynika to pewnie z faktu, iż umysł nie jest na tyle świadomy podczas snu by odróżnić zagrożenie prawdziwe od tego wyśnionego, co powoduje standardową reakcję "walcz albo uciekaj"(kop adrenalinowy ). Tak przynajmniej mi sie wydaje bo kiedy ja budzę się po czymś takim to czuje ten dreszczyk od adrenaliny. ;-) Ale pewnie jest to związane też w jakiś sposób ze sferą psychiczną.

[Green Dog]

Mnie sie wydaje, ze to przebudzenie jest spowodowane strachem/stresem jaki sie czuje wtedy w danej sytuacji...ta sama zasada co na jawie-grozi ci cos, wiec uciekasz, biegniesz, a pozniej sie okazuje ze nawet nie wiesz gdzie jestes. Chyba tak to dziala... :smile:

[Patryczek]

Często sie budzimy spoceni po koszmarach wszystkich rodzajów... to ten kop adrenaliny ?

[Pylbas]

Bardzo ciekawy temat porszuliście Chciałbym coś w tej kwesti powiedzieć. Kiedyś tak z 2/3 lata temu miałem codziennie 2 sny. Pierwszy był krótki w którym zawsze umierałem czy to się utopiłem czy spadłem czy coś. Na poczatku zawsze się budziłem i szybko zasypiałem. W pewnym momencie nauczyłem się opanowywać to co się dzieje i było tak, że po tym jak umarłem zawsze znajdowałem się w innym miejscu i to był ten 2 sen. Doszło do pewnej dziwnej sytuacji. Często śniło mi się że od kogoś uciekam. Miałem we śnie bardzo dobry sposób na ucieczke wystarczyło wyobrazić sobie drabinę albo wodę i skoczyć. Wtedy następowała śmierć i nic mi się nie śniło. Korzystałem z tej metody ucieczki dość długo gdy w pewnym momencie nie mogłem umrzeć. Skoki przebicia ciała topienie się nic nie skutkowało. Odczuwałem ból ale sen trwał dalej. Nie budziłem się. Po nocy potrafiłem być zmęczony a sny pamiętam tak jakby działy się na prawdę....
Dla podsumowania powiem że Ci którzy się budzą nie mają wogle świadomosći tego iż to co się dzieje jest nierealne działają u nich systemy obronne i się budzą.

[octopus]

Na 100% jest to związane z fizjonomią człowieka. Adrenalina i te sprawy. Ogólnie ciekawy temat chociaż normalna jest taka "obrona" w przypadku niebezpieczeństwa.

[Guliwer]

Pylbas psychicznie stworzyłeś sobie furtki które potem podświadomie poblokowałeś i stąd może wynikać takie zmęczenie tym i ów realizm.

[Ariadna]

Cóż, ja nigdy się nie budzę! Mam tak od dziecka. Umierałam już na 1000 sposobów i nigdy się nie obudziłam. Zawsze, od kąd pamiętam, w krytycznej sytuacji powtarzam sobie to samo zdanie: Śmierć to chwila bólu a potem żyje się dalej. Zastanawiam się skąd u dziecka wzieła się wiedza na temat śmierci?

[Pylbas]

Pylbas psychicznie stworzyłeś sobie furtki które potem podświadomie poblokowałeś i stąd może wynikać takie zmęczenie tym i ów realizm.

Może i tak tylko teraz to ja żadnych furtek nie moge wykorzytsać Tzn nic mi się nie śni.

Cóż, ja nigdy się nie budzę! Mam tak od dziecka. Umierałam już na 1000 sposobów i nigdy się nie obudziłam. Zawsze, od kąd pamiętam, w krytycznej sytuacji powtarzam sobie to samo zdanie: Śmierć to chwila bólu a potem żyje się dalej. Zastanawiam się skąd u dziecka wzieła się wiedza na temat śmierci?

Wiedza?? Raczej teoria. Nikt tak na prawde nie wie co nasz czeka po śmierci.[/b]

[Szyderca z loży]

ja też się budze -taka reakcja, ale najczęściej jest jak ląduję na d...ie gdy jeżdzę na rolkach (nigdy jeszcze tego nie robiłem). Niby śpię ale wiem, że to tylko sen i nie budzę się póki sie nie ,,uderzę" w śnie :

[Meledictum]

Cóż, ja nigdy się nie budzę! Mam tak od dziecka. Umierałam już na 1000 sposobów i nigdy się nie obudziłam. Zawsze, od kąd pamiętam, w krytycznej sytuacji powtarzam sobie to samo zdanie: Śmierć to chwila bólu a potem żyje się dalej. Zastanawiam się skąd u dziecka wzieła się wiedza na temat śmierci?

Gdybym ja to napisał, to by mi powiedzieli, że za dużo w UT2004 gram (czyt. za wiele respawnów dzinnie ).
Co do samego tematu zaś - ja na szczęście mam tak, że się budzę, i żadnej śmierci nie przeżywam. Dziwne określenie, "przeżyć własną śmierć".

[NICOŚĆ]

Ciekawy temat. Ja tez sie budzę gdy umieram ,ale ciekawi mnie jeden sen,który mialam
gdy byłam młodsza i to dość czesto .Wchodziłam do pokoju przestraszona wiedziałam lub czułam co tam zastanę.....Wiedziałam ,ze czeka na mnie kolezanka otwieram drzwi ,przechodzę przez korytarz,wchodzę do pokoju i widzę na ścianie napis krwią i wiem ,że to krew mojej koleżanki napis głosił"pamiętaj znajde Cie i mi nie uciekniesz" .Byłam przerazona .Ale od jakiegoś czasu już mi sie nie śni .Bynajmniej moim zdaniem ktoś mnie nie lubił aż tak że poprostu przesyłał mi za posrednictwem snow swoje mysli.

Pozdrawiam