Nie załamuj...
Nie łap mnie za słówka manipulatorku. Ja tu mówiłem w kontekście zbliżania się do pentagonu, kiedy prędkość była zwiększana do ogromnych rozmiarów i powinno być to oczywiste.
A efekt sam w sobie występuje w fazie początkowej i w końcowej.
P.S: W co Ty w ogóle grasz?? Myślisz, że zagniesz mnie jakimś pytaniem? Mówiłem Ci. Jestem przygotowany do tego tematu.
I kiedy ktoś mi mówi, że faza wytrzymania w korelacji z efektem przyziemienia jest wyjaśnieniem , kiedy mamy tu mowę o prędkościach zupełnie innego rzędu, jak w przypadku tej fazy i tego efektu, to ja mówię, że jest to kłamstwo.
Faza wytrzymywania jest w chwili startu i w chwili lądowania, ale nigdy podczas przyspieszania i osiągania prędkości rzędu 800km/h, tym bardziej na wysokości 2, 3 metrów.
Jestem pilotem wirtualnym 
Nigdzie nie zauważyłem manipulacji pojęciami. Po prostu staram się wyjaśnić, dlaczego w tym przypadku ten samolot nie zwalił się na ziemię kilkadziesiąt metrów przed "celem". Dużo rzeczy wskazuje na to, że wykonanie takiego manewru było możliwe:
Ano miałem rację. Czyli z Ciebie taki pilot jak ze mnie baletnica.
Prawa aerodynamiki temu przeczą. Niestety tego nie pokonasz i uważam ,że ten temat jest wyczerpany. Przykro mi.
Maszynę prowadził pilot. Nie amator, który w kokpicie by improwizował, ale człowiek z zawodową licencją pilota.
O tym to wiemy tylko z telewizji.
- Aerodynamika skrzydła zmienia się dzięki jego mechanice, tak więc przy pomocy klap i slotów jest możliwe osiągnięcie pewnych efektów w pilotażu, choćby przedłużenie wytrzymania.
Tak, ale tylko w przypadku startu i lądowania a nie osiągania prędkości 800km/h na wysokości 2, 3 metrów. Czas chyba to zrozumieć, bo już w bardziej prosty sposób tego nie wytłumaczę.
Efekt przygruntowy jeszcze by w tym pomógł. Jego wykorzystanie mogło być celowe.
Po raz kolejny tłumaczę. Efekt przygruntowy jest możliwy tylko w fazie początkowej, kiedy wytrzymujemy samolot tuż po oderwaniu, by wszedł w fazę lotu horyzontalnego oraz w fazie końcowej, kiedy pilot wytraca prędkość i zwiększa kąt natarcia, by "wytrzymać" wysokość, by nie zaryć o ziemię. I przypominam ciągle, że ma kąt dodatni.
I jest tu w sprzeczności to, bo na wysokości kilku metrów, nawet kilkunastu, przy tak ogromnej prędkości nie ma mowy o efekcie przyziemnym, bo to automatyczna zmiana ciśnień w okolicy skrzydeł i automatyczne nurkowanie. Efekt można sobie wyobrazić natychmiast.
- Normalne lądowanie polega właśnie na zbliżeniu się do pasa, przelocie nad jego progiem, wyrównaniu, wytrzymaniu i przyziemieniu. Każdy pas ma strefę przyziemienia, i trzeba "wyrobić się" w ten sposób, aby zakończenie wytrzymania i przyziemienie odbyło się w tej strefie. Oznacza się ją białymi pasami po obu stronach linii centralnej. Celowania w określoną przestrzeń na ziemi pilot jest uczony.
Pokaż mi pilota na świecie, który zaczyna fazę (tuż nad ziemią) lądowania przy prędkościach, jakie stosuje się do przelotu horyzontalnego (800km/h)
Gratuluję braku wyobraźni.
