32 odpowiedzi w tym temacie

[Stevie Wonder]

Zakładam ten temat bo chciałabym wiedziec jaka jest wasza opinia na temat fobii społecznej, znalazłam film, który trochę pokazuje co czuje człowiek z fobią społeczną:

http://pl.youtube.co...h?v=2XJtmKlMmgs



więcej o fobii tutaj:

http://pl.wikipedia....obia_społeczna

[London]

O jak fajnie. Przed chwilą ślęczałem przed kompem i czytałem o tym cały czas, a tu temat się pojawił.
Pewnie zaraz każdy będzie pisał, że ma fobie społeczną... To ja zacznę: Mam fobię społeczną.

[Stevie Wonder]

dlaczego każdy zacznie tak pisac? przecież nie każdy ma fobie.

[Retired]

Yay, mam lekką fobię społeczną i kompulsję sprawdzania bezpieczeństwa... Uroczo.
W zasadzie, to w takim stopniu nie przeszkadza mi to w życiu codziennym... Może czasami.

[Paweł]

Chyba też mam taką fobię. Zauważyłem, że prawie w ogóle nie odzywam się, gdy w towarzystwie jest osoba mi nieznana. Z czasem to przechodzi, gdy ją już poznam. W ogóle mało mówię i nie potrafię rozmawiać z niektórymi ludźmi, często też nie chcę. Unikam sąsiadów. Denerwuje mnie stanie w kolejce, bo zawsze jakiś dziad popycha mnie w drodze do kasy lub z każdym krokiem uderza koszykiem. Gdy wykładam zakupy na taśmę, to kretyn co stoi za mną, zamiast poczekać parę sekund, żeby zrobił się odstęp, wywala swoje rzeczy tuż obok moich tak, że kasjerka nie wie co jest czyje. Wtedy zapobiegawczo odsuwam swoje zakupy od innych. Nie cierpię takich chwil. Do tego nie lubię załatwiać spraw urzędowych, ale to raczej z powodu kolejek i opieszałości urzędników niż ze strachu.

[Danki]

A ja żadnego lęku przed obcymi ludźmi nie mam. Wręcz przeciwnie. Obawiam się tych ludzi których spotykam codziennie. Osób z klasy, sąsiadów. A osoby które mieszkają daleko ode mnie i w każdej chwili mogę przestać się z nimi spotykać jeśli będę chciał? To właśnie z nimi czuję się bezpiecznie i przed nimi się bardziej otwieram.

[limonka]

Z tymi dalekimi osobami, o których napisał Danki, mam tak samo, nawet ostatnio o tym rozmawialiśmy
Natomiast nie odczuwam żadnego stresu związanego z rozmową z obcymi, z wygłaszaniem mów i innych tego typu pierdół.
O tym, czego się w ludziach boję, nie ma sensu pisać

Ale fobia społeczna do dosyć powszechna przypadłość, tak sądzę.

[Stevie Wonder]

Ale fobia społeczna do dosyć powszechna przypadłość, tak sądzę.

Tak, nawet widac po wpisach tutaj.
Należy jednak odróżnic nieśmiałośc o fobii bo to nie jest to samo. Niektórzy z Was którzy się tu wpisali wcale nie cierpią na "lekką fobię" ale na nieśmiałośc. O fobii można mówic wtedy gdy ktoś odczuwa paniczny i trudny do opanowania strach przed pewnymi czynnościami i unika ich za wszelką cenę, jeśli natomiast musi brac udział w jakimś spotkaniu załużmy towarzystkim cierpi z tego powodu katusze, to tak jakby komuś kto się boi pająków kazac siedziec w jednym pokoju z kilkoma pająkami. O fobii można mówic, gdy coś naprawdę przeszkadza w życiu codziennym i jest powodem do depresji.

Temat fobii społecznej ostatnio staje się coraz bardziej popularny (to dobrze) chociaż niedawno jeszcze w polsce nie było wiadomo co to właściwie jest i przez to fobicy (z resztą do tej pory tak jest) muszą cierpiec z powodu niezrozumienia rodziny ("jesteś leniem, obibokiem, nic nie robisz" podczas gdy "nic nierobienie" czy unikanie sytuacji pewnych wynika ze strachu) lub lekceważeniem ze strony kolegów, kolezanek, znajomych ("wmawiasz sobie, wszystko z Tobą ok"). Tymczasem jak tu mówic o normalności, kiedy w ciężkich przypadkach fobii społecznej delikwent może zemdlec ze strachu przebywając wśród ludzi albo nawet sprawdzanie obecności w szkole kosztuje go wiele stresu.

Wielka szkoda, bo fobicy społeczni to z reguły dobrzy, empatyczni i inteligentni ludzie, którzy, jeśli nie podejmą leczenia po prostu marnują się z powodu niezrozumienia, odrzucenia, niemożności zrobienia rzeczy które normalni ludzie wykonują nawet nie myśląc o tym.

[septicflesh]

Mi się wydaje, że te wszystkie fobie są spowodowane w dużym stopniu przez spaczenie społeczeństwa - mowa tu konkretnie o naszej rodzimej polsce. Przyzwolenie na patologie (np w domach), tolerancja dresiarstwa, przemocy, poniżania, brak odpowiedzialności zbiorowej - to wszystko wywołuje takie fobie u słabszych psychicznie ludzi. Nikt nie traktuje poważnie zjawisk pokroju przemocy psychicznej, więc jak tu funkcjonować w tym społeczeństwie?

[Stevie Wonder]

Nie wiem czy taki jest tego powód. Myślę, że to jednak w większości prawdopodobnie podłoże genetyczne + złe wspomnienia, doświadczenia z dzieciństwa. Łobuzy i deblie byli zawsze i zawsze słabsi cierpieli, lecz nie było takiego nasilenia osób z fobią! Przyczyna musi byc w czymś jeszcze.

Nie wiem też, czy fobię mają ludzie słabi. To po prostu zaburzenie, które dotyka ludzi, tak jak inne fobie.

[ciemność]

No cóż, na szczęście nic takiego mnie nie dotyczy. Moje zachowanie sam porównałbym do zachowania osoby medialnej. Zbędne ruchy, za dużo gadania, patrząc na mnie - przedmiotowe traktowanie ludzi, chaos, trudność w skupieniu uwagi, jeśli nie trzeba tego robić.

[Stevie Wonder]

Masz szczęście, mam nadzieję, że je doceniasz.

[nico17]

Ach ta fobia...Jak oglądałam ten filmik to coś się we mnie zagotowało. Ta fobia mnie przerasta. Nie chodzę do sklepów, bo się wstydzę, nie chodzę po osiedlu w obawie, że ktoś mnie zaczepi i będzie gadał...nawet dlatego, że się boję powiedzieć ''dzień dobry''! Często w ogóle nie wychodzę z domu w lato, bo co ja będę na dworze robić? W szkole w mojej klasie każdy ma swoją paczkę albo przyjaciela. A ja? Cały czas stoję w kącie i czekam na dzwonek, bo co ja będę tyle czasu stać? No, ale dobra nie będę się już użalać nad swoim życiem...

PS Jak to dobrze, że mam was

[Stevie Wonder]

Na forum o fobii społecznej, do którego link jest podany w informacjach o filmie mógłbyś się wygadac znacznie szerzej


Mi się często wydaje, że ludzie nie wiedzą co mówią. Zanim się zastanowią krzyczą: "o, mam to!" zanim się zastanowią.

Fobia społeczna to jedna z najgorszych rzeczy jakie się mogą człowiekowi przytrafic. Bo jeśli ktoś ma załużmy strach przed pająkami, to jakoś ludzie są w stanie to zrozumiec, i nie opowiadają mu o pająkach, nie pokazują mu ich. Jeśli komuś się powie o fobii społecznej natomiast, to on stwierdzi nawet: "rozumiem, rozumiem" ale jednocześnie wcale nie rozumie. Często tak jest z rodzicami fobików. Niby przyjmują do wiadomości ale i tak potem mają pretensje jak coś się dzieje złego przez fobię do swojego dziecka.

[lunatyk]

Tak, nawet widac po wpisach tutaj.
Należy jednak odróżnic nieśmiałośc o fobii bo to nie jest to samo. Niektórzy z Was którzy się tu wpisali wcale nie cierpią na "lekką fobię" ale na nieśmiałośc. O fobii można mówic wtedy gdy ktoś odczuwa paniczny i trudny do opanowania strach przed pewnymi czynnościami i unika ich za wszelką cenę, jeśli natomiast musi brac udział w jakimś spotkaniu załużmy towarzystkim cierpi z tego powodu katusze, to tak jakby komuś kto się boi pająków kazac siedziec w jednym pokoju z kilkoma pająkami. O fobii można mówic, gdy coś naprawdę przeszkadza w życiu codziennym i jest powodem do depresji.

Temat fobii społecznej ostatnio staje się coraz bardziej popularny (to dobrze) chociaż niedawno jeszcze w polsce nie było wiadomo co to właściwie jest i przez to fobicy (z resztą do tej pory tak jest) muszą cierpiec z powodu niezrozumienia rodziny ("jesteś leniem, obibokiem, nic nie robisz" podczas gdy "nic nierobienie" czy unikanie sytuacji pewnych wynika ze strachu) lub lekceważeniem ze strony kolegów, kolezanek, znajomych ("wmawiasz sobie, wszystko z Tobą ok"). Tymczasem jak tu mówic o normalności, kiedy w ciężkich przypadkach fobii społecznej delikwent może zemdlec ze strachu przebywając wśród ludzi albo nawet sprawdzanie obecności w szkole kosztuje go wiele stresu.

Wielka szkoda, bo fobicy społeczni to z reguły dobrzy, empatyczni i inteligentni ludzie, którzy, jeśli nie podejmą leczenia po prostu marnują się z powodu niezrozumienia, odrzucenia, niemożności zrobienia rzeczy które normalni ludzie wykonują nawet nie myśląc o tym.

Bardzo mi się podoba ta wypowiedź i zgadzam się z nią w 100%, sam przed wakacjami wpadłem w taką fobię, sam sobie dałem z nią rade(akurat na koniec wakacji się z tym uporałem, z dnia na dzień), każdy nieznajomy, źle wyglądający człowiek wywoływał u mnie nie tyle co strach ale niepoój

Myślę że taka fobia na tydzień każdemu by się przydała, by przemyśleć niektóre sprawy w życiu i zastanowić się co i jak, pomimo "straconych" wakacji które nie były stracone, cieszę się że się troche odosobniłem bo teraz przynajmniej poniekąd wiem na czym mi zależy itd.