38 odpowiedzi w tym temacie

[Cáerme]

Nie byłam pewna, gdzie umieścić ten temat. Otóż wszyscy wiemy, że w ciągu naszego życia kształtuje się mózg. W wieku około 3 lat zaczyna dokonywać brutalnej selekcji. Jako, że w młodym mózgu jest bardzo dużo połączeń nerwowych itp., mózg odcina te nieużywane. Czy więc jest możliwe, żeby małe dzieci nie miały problemu z widzeniem aur u ludzi, telekinezą, lewitacją, tworzeniem PSI-balli itp. zjawiskami? A że nikt od małych dzieci nie wymaga takich praktyk, nie ćwiczą one tego, nie używają to mózg pozbywa się połączeń odpowiedzialnych za te zjawiska? Czy gdyby wziąć małe dziecko i jakimś cudem ćwiczyć z nim takie rzeczy, to mózg zaakceptuje je jako normę i dziecko na stałe posiądzie zdolności paranormalne? Może właśnie częśc z nas, nawet nieświadomie będąc jeszcze małym robiła takie rzeczy i dlatego teraz to potrafi, a inni nie więc mają z tym problem? A niestety mało kto pamięta okres pierwszych trzech lat swojego życia.

Taka mnie właśnie refleksja naszła wczoraj jak zasypiałam. A co Wy o tym myślicie?

[metody11]

Ja myślę, że nie zupełnie jest tak. To nie mózg a rodzice i otoczenie wtłaczają wzorce, które są skuteczną blokadą i tak powoli zostaje wszystko sprowadzone do poziomu nieważności. Maleństwa za bardzo często słyszą nie, nie wolno, nie płacz itp. a dorosłe życie to utrwala.

[Cáerme]

to mnie własnie ciekawi - co potem. Nie uważam, że trzeba na to "poświęcać" dzieci. Myślę, że w ten sposób możnaby im dać szansę lepszego życia, bardziej bogatego w doświadczenia, świata, który nie opiera się tylko na materii ale i na energii, takie dziecko miałoby świetlaną przyszłość, pewną karierę w nauce. A gdyby nei chciało, nie musiałoby się nikomu do swoich zdolności przyznawać.

[Pierce]

Ciekawa teoria, sam się czasem nad tym zastanawiam.

Poważną przeszkodą jest jednak fakt, iż dzieci musiałyby naśladować kogoś z otoczenia. W takim wypadku dorosły powinien chociaż w podstawowym stopniu ogarnąć parapsychologię. 1,2 czy 3 letniemu dziecku nie rozkażesz "lewituj", nie nagrodzisz cukierkiem za przeczytanie twych myśli - ono musi to przejąć z otaczającego świata.

[Cáerme]

nie powiem dziecku lewituj, ale mogę powiedzieć, ze zabawimy się teraz w przesuwanie przedmiotów z daleka. Dziecko się cieszy bo ma ubaw a ja nie mogę spokojnie się przyglądać.

[ciemność]

Zwróćcie uwagę, czy czasem dzieci nie pokazują palcem na coś, czego nie ma. Albo nie patrzą nad czyjąś głową (aura tam jest najsilniejsza). Tak to jest, że podobno dzieci widzą więcej i więcej by też umiały, ale czy chcecie mieć dzieci, które czytają wasze myśli? Lepiej za dużo nie uczyć, można jedynie coś czasem powiedzieć, uświadomić. Ale lepiej dać im spokojną i bezpieczną przyszłość bez takich udziwnień.

[Cáerme]

a ja tam myślę, że to byłby prezent a nie żadne udziwnienie no przecież dzieci czesto patrzą na kogoś i płaczą a ten ktoś nawet jeszcze do nich nie mówi, nie dotyka ani nic. Po prostu na czyjs widok.

[Szumi1910]

Powiem szczerze, że temat mnie zaskoczył. Ja należę do odsetka ludzi, którzy pamiętają pierwsze 3 lata życia(nie całe ale pamiętam)i z opowiadań wiem, że wiele razy miałem tak, że widząc jakiegoś człowieka(na oko całkiem przyjemny, miły, schludny) zaczynałem krzyczeć, żeby uciekać itp. Albo kiedyś podobno (z opowiadań mamy, która też się interesuje zjawiskami paranormalnymi)wynika, że w moim ręku znalazła się zabawka, która leżała 2 metry ode( ) mnie a ja się wcale nie ruszałem z miejsca. Więc zapewne jest to możliwe. Nie rozwijałem tego a szkoda . W sumie przydatne są takie umiejętności oceny człowieka zanim się go w ogóle pozna, czy przemieszczania przedmiotów oddalonych o jakąś określoną odległość.

[Ringëril]

Szumi1910 nie przypisywałbym takim przypadkom od razu miana zjawisk paranormalnych.
Dziecko po prostu nie może się rozpłakać? Może
A ta zabawka to za słabo wyjaśniona jest. Siedziałeś na ziemi, zabawka 2 m od Ciebie, mama wyszła, wraca, a Ty z zabawką siedząc w tym samym miejscu? Czy może siedziała z Tobą, a tu tuż obok jej głowy przelatuje zabawka?

[Szumi1910]

podobno było tak, że przesunęła się po ziemi. Była obok mnie mama. Prawda może się rozpłakać ale nie płakałem na widok każdego...

[Ringëril]

Szumi1910, myśl jak chcesz, ja bardzo sceptycznie podchodzę do ludzi, którzy uważają, że mają jakieś specjalne zdolności. Szczególnie, że gdy próbuje się znaleźć alternatywne wytłumaczenie i tak nie przyjmują tego do świadomości tylko trzymają się swojej wersji.
Dzieci mają to, że potrafią płakać z byle powodu. Nie płakałeś na widok każdego, bo wszystko zależy od nastroju, samopoczucia, głodu, komfortu itd. itd. Może po prostu tego dnia te wszystkie czynnik,w negatywnym ich sensie, zgrały się tego dnia i taki był tego skutek.

[Szumi1910]

Nie należę do ludzi, którzy trzymają się swoich racji i nie mam zdolności paranormalnych, ja po prostu jestem dociekliwy i chcę uzyskać racjonalne wytłumaczenie na to czego nie rozumiem. Myślę,że ostatnim postem zaspokoiłeś moją wiedzę więc dziękuję.

[nico17]

Temat ciekawy.
Od razu mi się przypomniało jak byłam mała i widziałam aury. Nawet jak byłam w 1 czy 2 klasie podstawówki i patrzyłam na nauczycielkę, która stoi na tle tablicy to widziałam jej aurę. Zapragnęłam zobaczenia aury raz jeszcze. Dzisiaj powiedziałam koleżance, żeby stanęła na tle ściany jednolitego koloru i skupiłam się. No i rzeczywiście zobaczyłam jej aurę. Kiedyś jak byłam mała widziałam aury bez problemu, a teraz muszę się skupiać.

[Adept Chaosu]

Rodzice robią największą krzywdę dzieciom uniemożliwiając im, wmawiając że są niemożliwe, bądź też strasząc ich zdolnościami paranormalnymi.