Zapłodnienie pozaustrojowe jest w krajach rozwiniętych czymś na porządku dziennym. Pytam się, czemu Kościół wtrąca się do spraw świeckich? Jeśli uważają, że jest to grzechem, to niech powiedzą swoje zdanie i tyle. Każdy człowiek ma własna wolę i świadomość i może wybierać.
Prawda jest taka, że z kilku zarodków wybiera się jeden, a reszta ginie. Ale w naturze jest dokładnie tak samo. Jeśli zarodek ma jakąś wadę genetyczną, organizm kobiety decyduje o jego usunięciu i kobieta "traci go" wraz z menstruacją. W przeciwnym razie każdy stosunek podczas owulacji kończyłby się ciążą, a nie zawsze tak jest.
Nie ma nic piękniejszego niż uczucie, że dało się życie nowemu człowiekowi. Oczywiście, można pokochać wielką miłością dziecko adoptowane. Ale nigdy nie będzie się mogło o nim powiedzieć "moje". Po pewnym czasie takie dziecko będzie szukać swoich biologicznych rodziców, może się z nimi zidentyfikuje. A im mocniej takie dziecko pokochasz, tym bardziej będzie ci żal...
Pisałam już o tym w dziale "człowiek i medycyna", ale powtórzę to i w tym temacie. Kościół interesuję się ochroną życia od momentu poczęcia, do momentu... porodu. Potem mają głęboko w poważaniu, czy dziecko ma co jeść, czy ma dach na głową, czy rodzice go tłuką itd. Czy nie lepiej by było jakby Kościół dbał o dzieci, które już są na tym świecie? Na przykład dofinansowywać sierocińce, finansować stypendia dla zdolnych, ale ubogich dzieci? Może na to by przeznaczyć część pieniędzy z tacy, a nie grzmieć z ambon o wiecznym potępieniu?
