O to czym karmią nas media i światowej sławy naukowcy.
Naukowe teorie o pochodzeniu hobbita
Wbrew ogłoszonym w roku 2003 rewelacjom, znaleziony na indonezyjskiej wyspie Flores "hobbit", nie był nieznanym gatunkiem człowieka, ale osobą chorą na mikrocefalię - twierdzą autorzy artykułu w "Science". Onet.pl (21.05.06r.)
Odkryte w wapiennej jaskini Liang Bua na Flores kości drobnej istoty o niewielkim mózgu sprzed 18 000 lat zidentyfikowano wówczas jako wymarły gatunek człowieka - Homo floresiensis. Nazwany przez naukowców "hobbitem" ze względu na pewne podobieństwo do bohaterów "Władcy pierścieni", Homo floresiensis został uznany z prawdziwa rewelację - kolejny, obok Homo sapiens, gatunek ludzki zamieszkujący Ziemię przed tysiącami lat. Odkrycie spotkało się z zainteresowaniem naukowców całego świata, nie mówiąc już o mediach
Jednak istnienie niezwykłego gatunku człowieka podważa wspólnie z kolegami dr Robert D. Martin, światowej sławy specjalista od rozwoju i ewolucji naczelnych. Uważa on, że czaszka należy do osoby z patologicznie małą głową (mikrocefalia). Osoby z taką wadą rozwojową są zwykle niewielkiego wzrostu Homo floresiensis opisano na podstawie szkieletu nazwanego LB1 - małej, ale należącej ewidentnie do dorosłego czaszki oraz szkieletu, na podstawie którego wzrost określono na około metra, a wagę - na 25 kilogramów. Początkowo uważano, że "hobbit" jest skarłowaciałą na odizolowanej wyspie formą wcześniejszego Homo erectus. Zwierzęta mieszkające na wyspach niekiedy karłowacieją, by łatwiej przetrwać w warunkach niedoboru pożywienia.
Jednak zmniejszone rozmiary ciała u żadnego ssaka nie pociągnęły za sobą wyraźnego zmniejszenia wymiarów mózgu. Mający objętość 400 centymetrów sześciennych mózg Homo floresiensis za bardzo odbiega od doświadczalnie ustalonych reguł. Jest mniejszy niż mózg jakiegokolwiek hominida sprzed mniej niż 3 milionów lat. By ciało pasowało do tak małego mózgu, "hobbit" musiałby mieć 30 centymetrów wzrostu i ważyć dwa kilo. Wydaje się nieprawdopodobne, by ktoś o równie niewielkim mózgu był zdolny wytworzyć znalezione w pobliżu szkieletu dobrze wykonane kamienne narzędzia. Są one raczej dziełem Homo sapiens, który dotarł na Flores właśnie około 18 000 lat temu.
Porównanie czaszki z Flores oraz odlewu jej wnętrza z czaszką współczesnej osoby z mikrocefalią ze zbiorów Royal College of Surgeons w Londynie wykazuje bardzo duże podobieństwo. Zwolennicy istnienia "hobbita" porównywali czaszkę z Flores tylko z mikrocefaliczną czaszką dziesięciolatka - a raczej z jej gipsową kopią marnej jakości. To jedna z najmniejszych czaszek osoby z mikrocefalią znanych nauce i trudno ją uważać za typowy przykład tej wady - twierdzi dr Robert Martin. "Zbyt wiele było szumu medialnego, a za mało krytycznej oceny naukowej - mówi.
Oto czym jest MIKROCEFALIA
MIKROCEFALIA , małogłowie
wada rozwojowa, nieprawidłowo mała głowa u dziecka; stan ten często łączy się z pierwotnym małomózgowiem oraz z niedorozwojem umysłowym; przyczyną m. może być przedwczesne zarośnięcie szwów czaszkowych i ciemiączka; może także być skutkiem toksoplazmozy, naświetlań płodu promieniami rentgena i innych schorzeń.
A jak jest naprawde??
Ostatnie odkrycia na wyspie Flores dają wiele do myślenia, gdyż odkryto tam szczątki kolejnych Hobbitów. W dodatku, część z tych osobników żyła parę tysięcy lat po pierwszym Hobbicie (najmłodsze kości liczą 12 tysięcy lat, najstarsze 95 tysięcy). Wygląda więc na to, że wyspę Flores, przez dziesiątki tysięcy lat, zamieszkiwała jednorodna populacja małych ludzi i nikt więcej – nie znaleziono ani jednaj kości o „normalnych” rozmiarach. Okazało się ponadto, że wraz z Hobbitami na wyspie żyły też miniaturowe słonie i gigantyczne szczury. Badania prowadzono w jaskini Liang Bua, gdzie obok szkieletów znaleziono setki zaawansowanych narzędzi kamiennych. Obok szczątków ludzkich znaleziono nadpalone kości zwierzęce, co potwierdzałoby, że jaskinia była miejscem gdzie znoszono i pieczono upolowane zwierzęta, a do ich oporządzania używano bogatego zestawu narzędzi.
---------------
Antropologia próbuje znaleźć odpowiedź na pytania dotyczące człowieka z Flores. Bo też odkrycie Hobbita sporo mówi o ewolucji człowieka. Mały człowiek żył na wyspie. W takich warunkach wiele zwierząt zmniejsza swoje rozmiary, co jak się przypuszcza ma związek z brakiem drapieżników. Gigantyzm jest bowiem zazwyczaj odpowiedzią na zagrożenie z ich strony. Na wyspach taki mechanizm przestaje być potrzebny i gatunki odrzucają nabyte w trakcie ewolucji zabezpieczenia. Ale to tylko wytłumaczenie wielkości stworzenia. Natomiast otwartym pozostaje pytanie, kiedy i przede wszystkim jak, przodkowie Hobbita dotarli na wyspę? Dlaczego ludzie współcześni, którzy w drodze do Australii 50 tysięcy lat temu musieli zahaczyć o Flores, nie zostawili tam swoich śladów? Dlaczego ani tam, ani gdzie indziej nasz gatunek nie powtórzył strategii Hobbitów i nie „cofnął się” w rozwoju? Poza tym, ile mózgu potrzeba, by zachowywać się tak jak człowiek, np. wykonywać złożone narzędzia? I co to w ogóle znaczy człowiek, jeśli jedno znalezisko może zakwestionować tak wiele prawd o nas samych?
To ostatnie pytanie jest w tym wszystkim chyba najważniejsze. Czy przypadkiem nie jest tak, że obecna wiedza o powstaniu gatunku ludzkiego jest bardziej domyślaniem się niż przedstawianiem racjonalnych dowodów? Zagłębiając się w temat, okazuje się bowiem, że jest wiele alternatywnych prób wyjaśnienia pochodzenia gatunku ludzkiego, które jednak objęte są swoistym embargiem wśród społeczności akademickiej. Burzą bowiem przyjętą systematykę i podważają dokonania setek znamienitych naukowców, od Darwina poczynając.
Ciekawostka
Niezależne doniesienia mówią o nowych znaleziskach, w innych jaskiniach, świadczących o tym, że osobniki gatunku Homo floresiensis mogą nadal tam żyć! Kiedy po odkryciu szkieletów, spróbowano przepytać miejscową ludność, okazało się, że zna ona masę opowieści o liliputach zamieszkujących w jaskiniach na stokach wulkanu Ebulobo (2100 m npm). Mało tego, przewodniczący starszyzny w wiosce Boawae na Flores twierdził, że metrowego wzrostu kobieta była ostatnio widziana w okolicach wioski.
źródło: onet.pl
nautilus.org.pl
encyklopedia.interia.pl
