Koniec z małżeństwem jakie znamy
Janet Folger
Oryg.: http://wnd.com/index...ew&pageId=67292
17 czerwca 2008
WND Š 2008
Dziś w Kalifornii małżeństwo stało się oficjalnie zepsute (Sądownie uznano
prawo zawierania związków małżeńskich tej samej płci, które wchodzi w
życie w dn. 17.06 br. - przyp.tłum.). Podczas, gdy ci, którzy są
zaangażowanie w homoseksualne zachowania stają w kolejce po oszukańczy
patent "małżeński", który teraz jest uznawany przez "Partię A" i "Partię
B", poligamiści już oczekują na przyjęcie w skrzydle "Partii C", "Partii
D", "Partii E" oraz "Partii D".
Barack Obama w Dzień Ojca przekazał usługę o tym, że "w życiu zbyt wielu
i w zbyt wielu domach brakuje czarnych ojców", "szanując", równocześnie
popierając czterech sędziów Kalifornijskiego Sądu Naczelnego, którzy
unieważnili głos 4 milionów Kalifornijczyków głosujących w 2000 roku za
utrzymaniem małżeństwa między jedną kobietą i jednym mężczyzną �
zapewniając dzieciom w ten sposób zarówno mamę jak i tatę.
Widząc wpięty w moją klapę pro-rodzinny znaczek pewien mężczyzna w
waszyngtońskim metro ujął to w taki sposób: "Te części nie pasują
inaczej". Mężczyzna i kobieta w unikalny sposób zostali przeznaczeni do
tego, aby nie tylko "pasować" do siebie, lecz również do tego, aby mieć
zdolność do prokreacji i wkładu w wychowywanie dzieci w odrębny i
szczególny sposób. Nie, panie Sędzio, kobieta nie jest tatą i nigdy nie
będzie. Małżeństwo liczy się, ponieważ jest fundamentem naszego
społeczeństwa. Bez niego cywilizacja rozpada się.
Jeśli Kalifornia (i Massachusetts) nie zmieni tego to wcale nie musimy
spekulować o tym, co nas czeka. Przyjęcie homoseksualnych agend już się
rozgrywa w Skandynawii.
Szwecja była pierwszym krajem Europy, który zalegalizował homoseksualne
związki w 1989 roku, wkrótce później Dania i Norwegia. Stanley Kurtz,
rodak, badacz z Hoover Institution stwierdził w artykule "The End of
Marriage in Scandinavia" (Koniec małżeństwa w Skandynawii), że w tej
sprawie wcale nie chodzi o "małżeństwo homoseksualistów", lecz raczej o
"społeczną aprobatę homoseksualizmu", zgodnie tym, co zresztą sami
aktywiści homoseksualni mówią. Po 9 latach tylko 2,372 homoseksualne pary
wykorzystały tą możliwość duńskiego prawa dopuszczającego homoseksualne
małżeństwa. Po 4 latach tylko 749 Szwedów i 674 Norwegów
(homoseksualistów) przejęło się tym, aby się "wziąć ślub".
Europejskie statystyki pokazują, że większość dzieci w Szwecji, Danii i
Norwegii rodzi się poza związkami małżeńskimi. 60% pierworodnych w Danii
rodzi się poza małżeństwem, a w niektórych obszarach Norwegii ilość
poczętych poza małżeństwem dzieci (pierwszych) dochodzi o 80%, jak też 60%
następnych urodzeń. Przewodniczący Southern Seminary, Al Mohler,
przekazuje, że o ile starsze pary w Szwecji mają tendencję do zawierania
małżeństw po urodzeniu się więcej niż jednego dziecka, to niewiele młodych
par w ogóle się tym przejmuje. Młodsze pary, które wchodzą w związki
małżeńskie w Szwecji, nie lubią się do tego przyznawać, ponieważ jest to
już tak daleko poza "normą", że czują się zakłopotani.
Co za tym stoi? Tu naprawdę nie tyle chodzi o "małżeństwo" dla par jednej
płci, jak o coraz dalsze popychanie homoseksualnych planów. Lecz nie
wierzcie mi na słowo, spójrzmy co niektórzy proponenci mają do
powiedzenia:
"Pośrednio można walczyć o jednopłciowe małżeństwa i korzyści z tego, po
czym, gdy już to zostanie zapewnione, o całkowitą zmianę definicji
instytucji małżeństwa, aby żądać praw do ślubu nie na zasadzie stosowania
się do społecznych moralnych zasad, lecz raczej obalić mit i radykalnie
zmienić archaiczną instytucję" (podkreślenie dodano.) � Michelangelo
Signorile, OUT Magazine, 1994
nie na zasadzie stosowania się do społecznych moralnych zasad, lecz raczej
obalić mit i:
"Być odmieńcem to coś więcej niż ustawienie domu, spanie z osobą tej samej
płci i staranie się o państwową zgodę na to,... Być odmieńcem oznacza
popychanie parametrów seksu, seksualności i rodziny, a w tym procesie
oznacza przemianę samej istoty społeczeństwa. .. Musimy skupić się na
celach udostępnienia prawdziwych alternatyw małżeństwa i radykalnej zmiany
społecznego widzenia rzeczywistości" (podkreślenia dodano.) � Paula
Ettelbrick, "Since When is Marriage a Path to Liberation?" (Od kiedy
małżeństwo jest drogą do wyzwolenia).
A tutaj jest fragment prohomoseksualnej i propdeofilskiej autorki Judith
Levine:
Ponieważ amerykańskie małżeństwo jest nierozerwalne z chrześcijaństwem,
pozwala swoim uczestnikom, takim jak Noe, wprowadzić zwierzęta do arki.
Lecz tak nie musi być. W 1972 roku National Coalition of Gay Organizations
(Krajowy Zwiazek Organizacji Gejowskich) zażądał uchylenia wszelkich
prawnych zarządzeń, ograniczających płeć czy ilość osób wchodzących w
skład małżeństwa; i rozszerzenie prawnych korzyści dla wszystkich osób,
które współżyją bez względu na płeć i ilość. Czy poligamia powoduje
wykorzystanie dzieci, jak twierdzą feministki w krajach muzułmańskich i
oskarżyciele Mormonów z Utach? Nie. Grupowe małżeństwo może składać się z
dowolnej kombinacji płci. (podkreślenia dodano).
Levine opuściła tą część, w której około 1972 roku na Gay Rights Platform
wzywała do usunięcia prawnych ograniczeń wieku dopuszczających do
uprawiania seksu. Interesujące przeoczenie, szczególnie biorąc pod uwagę
fakt, że Levine pisała na rzecz obniżenia wieku dopuszczalnego do
uprawiania seksu między dziećmi a dorosłymi do 12 lat w swej książce:
"Harmful to Minors: The Perils of Protecting Children from Sex."
(Szkodliwe dla mniejszości; niebezpieczeństwa ochrony dzieci przed
seksem").
Najważniejsze jest to: Kalifornijczycy w przeważającej ilości głosowali za
wyłącznością małżeństwa w postaci jednego mężczyzny i jednej kobiety;
modlę się o to, aby powtórzyli to w październiku � tym razem w postaci
konstytucyjnej poprawki depczącej sądową tyranię. A dlaczego? Ponieważ
stawką jest tutaj cywilizacja.
