Odkryto przyczynę zagłady neandertalczyków
Naukowcy zaproponowali kolejną teorię dotyczącą wyginięcia neandertalczyków. Zdaniem badacza z Oxford Brookes University najbliżsi krewni człowieka byli kanibalami i wyginęli z powodu choroby, która rozprzestrzeniała się przez zjadane przez nich mięso - informuje serwis Discovery News.
- Wymarcie neandertalczyków to jedna z najbardziej intrygujących zagadek związanych z ewolucją człowieka. Dlaczego obdarzone dużym mózgiem, inteligentne hominidy, które posiadały wiele cech wspólnych z człowiekiem, nagle wyginęły? - mówi Simon Underdown z Wydziału Antropologii na Oxford Brookes University.
Neandertalczycy, którzy przez dziesiątki tysięcy lat żyli w sąsiedztwie człowieka, wymarli około 30 tys. lat temu. Naukowcy od dawna zastanawiali się, co było przyczyną tego zniknięcia. Wysuwane są różne teorie - od uznania naszego gatunku za sprawców zagłady neandertalczyków, po propozycję, że mogli się oni krzyżować z ludźmi i w ten sposób zasymilować z człowiekiem.
Na kanibalistyczne praktyki neandertalczyków wskazują znaleziska pochodzące z francuskiej jaskini Moula-Guercy sprzed 100-120 tys. lat. Ich analiza sugeruje, że grupa neandertalczyków żywiła się mięsem innych osobników tego gatunku. Używając narzędzi kamiennych, neandertalczycy rozłupywali ich czaszki, zjadając mózg, a także rozłamywali kości, z których wysysali szpik.
Underdown powołuje się na przykład ludu Fore z Papui-Nowej Gwinei, który do lat 60. XX w. praktykował kanibalizm rytualny. Z niewiadomych powodów członkowie plemienia zapadali na śmiertelną chorobę nazywaną kuru (co w lokalnym języku oznacza "drżeć"). Inna nazwa choroby to śmiejąca się śmierć.
Choroba objawia się drżeniem, mimowolnymi gwałtownymi ruchami, nietrzymaniem kału i moczu. Towarzyszą temu prymitywne odruchy - gryzienie, ssanie, występuje również gwałtowna zmiana nastrojów oraz przymusowy śmiech i płacz.
Długo nie było wiadomo, jaka jest przyczyna choroby. Powiązano ją w końcu z faktem, że członkowie plemienia nacierali twarze mózgami swoich zmarłych krewnych. Przez skórę i spojówki wnikały do środka śmiercionośne priony. Pierwsze objawy pojawiały się dopiero po 20 latach inkubacji.
Zdaniem Underdowna, którego artykuł opublikowano na łamach "Medical Hypotheses", choroba ta mogła istnieć od milionów lat. Badacz stworzył teoretyczny model rozprzestrzeniania się choroby.
Jego zdaniem, w ciągu 250 lat choroba mogłaby zagrozić istnieniu populacji 15 tys. osobników praktykujących kanibalizm.
Choroba ta mogła przyczynić się do wyginięcia neandertalczyków jako jedna z kilku przyczyn, które mogły działać równocześnie, takich jak zmiana klimatu czy presja ze strony naszego gatunku - uważa badacz.
--------------------------------------------------
Kuru, popularnie "śmiejąca się śmierć" (ang. curu, kuru; nazwa od czasownika drżeć w języku plemienia Fore) - zawsze śmiertelna choroba zakaźna wywoływana przez priony.
Epidemiologia
Do zakażenia dochodziło u dopuszczających się kanibalizmu członków plemienia Fore zamieszkującego Góry Wschodnie Papui Nowej Gwinei. Czynnik patogenny miałby przenikać przez skórę i spojówki, w wyniku rytualnego nacierania twarzy ludzkimi mózgami (głównie przez kobiety i dzieci). Po około 20. latach inkubacji pojawiały się pierwsze objawy.
Kuru to pierwsza opisana u ludzi zakaźna encefalopatia gąbczasta. Choroba ta przestała występować po 1959 roku, kiedy plemię zaprzestało kanibalizmu.
Objawy i przebieg
Przebieg choroby można podzielić na trzy fazy:
* fazę I, w której chory może jeszcze chodzić;
* fazę II, w której chory jest w stanie tylko siedzieć;
* fazę III, terminalną, w której chory leży bezsilnie.
W okresie prodromalnym choroby pojawiają się bóle głowy, brzucha i kończyn, zwłaszcza stawów. Może pojawić się utrata masy ciała.
W przebiegu kuru pojawia się zawsze ataksja móżdżkowa, która stopniowo postępuje, doprowadzając do śmierci. W przeciwieństwie do innych encefalopatii wywoływanych przez priony, w jej przebiegu prawie nigdy nie występuje otępienie, a o ile się pojawia to dopiero w fazie terminalnej.
Ataksji towarzyszą drżenie, ruchy mimowolne (o typie ruchów pląsawiczych lub atetotycznych), nietrzymanie kału i moczu. Pojawiają się prymitywne odruchy, np. ssania, gryzienia, chwytania. Charakterystyczne są zmiany nastrojów: od depresji do euforii, a także przymusowy płacz bądź śmiech (stąd dziennikarskie określenie choroby, śmiejąca się śmierć).
Kuru odkrył Daniel Carleton Gajdusek w roku 1957. W 1976 roku za swoje prace został uhonorowany Nagrodą Nobla.
Ataksja, niezborność ruchów (z gr. ataxiā, łac. ataxia) - zespół objawów określających zaburzenia koordynacji ruchowej ciała. Stanowi jedną z manifestacji wielu chorób centralnego układu nerwowego.
Wikipedia
Onet
Szczerze mówiąc nie słyszałem wcześniej o tej chorobie...
