Odkryto kilka populacji krokodyli żyjących na skraju Sahary. Doskonale przystosowały się one do trwającej ponad pół roku suszy - informuje serwis "National Geographic".
Odkrycie kilku niewielkich populacji krokodyli, żyjących na południowym skraju Sahary, bardzo zaskoczyło badaczy, ponieważ gady te niezwykle rzadko oddalają się od wody.
"Sahara jest zdecydowanie zaskakującym miejscem na znajdowanie krokodyli" - ocenia Adam Britton, zoolog zajmujący się krokodylami z australijskiego Wildlife Management International. Fakt, że tam przetrwały, badacz uważa za przejaw ich zdolności do adaptowania się nawet do niesprzyjającego środowiska.
Krokodyle, odkryte w rejonie Mauretanii, żyją w jaskiniach, jamach i pod skałami. Zamieszkują tereny, które przez 6 do 8 miesięcy w roku wysychają. Znika wówczas roślinność i woda.
Dzisiejsza Sahara jest suchym i gorącym, piaszczystym lądem, z minimalnymi opadami i nieliczną roślinnością. Niegdyś jednak prawdopodobnie teren, gdzie żyją krokodyle, porastały bujne sawanny. Pustynne krokodyle zaadaptowały się najpewniej do zmieniających się warunków Afryki Północnej około 8-10 tysięcy lat temu.
O istnieniu tych krokodyli świat naukowy powiadomiła Tara Shine z University of Ulster w Irlandii Północnej, prowadząca badania na terenie Mauretanii.
"O krokodylach usłyszałam od miejscowych. Jednak trudno było w to uwierzyć" - mówi Shine, która zaintrygowana opowieściami tubylców, postanowiła je sprawdzić. Na populacje gadów natknęła się w ośmiu miejscach. Jej zdaniem, w sumie może istnieć około 20 takich stanowisk.
Populacje te są niewielkie i odizolowanie od siebie. Niektóre z nich to kilka osobników, inne - to pojedyncze zwierzęta. Krokodyle pustynne zamieszkują okresowo tworzące się tam bagna. Po deszczu lub pod wpływem wody z podziemnych źródeł, w zagłębieniach skalnych lub na gliniastym podłożu, zapobiegającym wsiąkaniu wody, powstają bajorka.
Badaczka wyjaśnia, że nie ma tam rzeki lub innego źródła wody. Cała woda tworząca bajora to deszczówka. Gdy woda wyparuje, krokodyle zapadają w odrętwienie i tak przeczekują lato. "To rodzaj hibernacji związanej z sezonem letnim. Nie jedzą wówczas i jak najmniej się poruszają. Czasem nocą wychodzą z jam i przesiadują na skałach" - wyjaśnia.
Inne gatunki krokodyli także popadają w okresowe odrętwienie. Nigdy jednak nie trwa ono tak długo jak u ich pustynnych kuzynów. Krokodyle pustynne dorastają do 1,5 metra. Są więc sporo mniejsze niż krokodyle nilowe (około 5 metrów). Na razie zaliczono je do tego właśnie gatunku, najpowszechniejszego w Afryce.
Analizy DNA pomogą określić, czy krokodyle pustynne są karłowate z powodu braku pokarmu, czy też w wyniku adaptacji genetycznej. Sam Britton przypomina wiele przykładów populacji krokodyli, w tym - nilowych, izolowanych od siebie, "ale bez wystarczających różnic, by uważać je za oddzielny gatunek, czy nawet podgatunek".
