1 reply to this topic

[Marduk]

Kiedyś, nawet całkiem niedawno przeczytałem „Traktat o projekcji astralnej”, którego autorem jest pan Robert Bruce. W swoim dziele opisuje on wiele aspektów wymiaru astralnego. Pisze czym jest OOBE, efekt „Alicji w Krainie Czarów”, czakra, porusza też wiele innych ciekawych zagadnień bezpośrednio związanych ze snem. Sugerując się pracą pana Roberta Bruce-a staram się napisać co nieco o Astralu.

Gdy już wejdziemy w wymiar astralny, czyli po prostu zaczynamy śnić mamy większą „widoczność”. Już wyjaśniam o co tu chodzi. W ciele fizycznym na co dzień mamy 220 stopni widoczności. Natomiast w astralu mamy więcej niż 360 stopni widoczności, czyli widzimy wszystko ze wszystkich stron. Taki efekt nazywamy widocznością sferyczną.. Jednak gdy śnimy nie zdajemy sobie sprawy z tego, że widzimy wszystko dookoła jednocześnie, ponieważ nasz organizm nie jest do tego przyzwyczajony, gdyż na co dzień widzimy inaczej. Robert Bruce pisze też, że w świecie astralnym nie mamy żadnych fizycznych narządów, np. oczu. Jesteśmy niematerialnym punktem świadomości przemierzającym przestrzeń. Nie dotyczy nas grawitacja ani inne prawa fizyki. W tym stanie nie mamy góry, dołu, prawa ani lewa, przodu i tyłu. To tylko przyzwyczajenie całego życia próbuje na nas wymusić taki sposób pojmowania świata podczas projekcji.

Nie posiadając materialnego ciała, w astralu chcąc spojrzeć za siebie nie musimy się odwracać do tyłu ani w ogóle się poruszać. Musimy tylko zmienić swój punkt widzenia na "tylny". Gdy zrobimy to bez poruszania się, wynikiem będzie widok jakby odbity w lustrze - tak, jakbyśmy stali przed lustrem po to, żeby ujrzeć to, co za nami. nasz umysł nie jest w stanie zaakceptować takiej zmiany - świadomej zmiany strony lewej i prawej. Gdy uświadomimy sobie tę anomalię, jest zazwyczaj już za późno na to, by się jej pozbyć. Ale możemy się do niej przyzwyczaić i nie przejmować się tym, że tracimy czas w jakimś odwróconym świecie. Jeśli zamierzaliśmy coś uczynić w astralu, wciąż możemy to zrobić. Wszystko, co musimy uczynić, to zupełnie zapomnieć o istnieniu takich pojęć jak lewa i prawa strona i ignorować nasz zmysł kierunku.

[Eury]

Dorzucę do tego bardziej ogólny zarys astralnego świata

Okultyzm uznaje istnienie trzech światów: świata duchowego, świata astralnego i świata fizycznego. Przedstawicielem pierwszego jest duch, drugiego-energia lub siła, trzeciego-materia.

Materia składa się z cząsteczek pierwotnych lub atomów. Atomy żelaza można sprowadzić do tych pierwotnych atomów, a z nich otrzymać atomy złota, co będzie sztuczną przemianą metalu. W starożytności magowie i mędrcy posiadali wielkie wiadomości w tych sprawach; wiadomości te obecnie są dla nas tajemnicą.

Gdy dojdziemy do pierwotnego materialnego atomu, to za nim zaczynają się jeszcze mniejsze atomy, tak zwane astralne. Astral jest także materią, lecz posiadającą bardziej duchowy charakter. Za materią astralną idzie materia jeszcze bardziej duchowa. Tym sposobem mamy dwa zasadnicze bieguny: ducha i materię, pomiędzy którymi istnieje mnóstwo stopni pośrednich. Opuszczając się na dół otrzymujemy materializację ducha, idąc do góry otrzymujemy uduchowienie materii.

Astral przenika i otacza cały świat; będąc materią eteryczną, posiada także właściwości materii zwykłej. Astral znajduje się w ciągłym ruchu kolistym jak zamknięty tok elektryczny. Jest zależny od siły odśrodkowej dośrodkowej. Adepci magii umieją kierować falami astralu i dlatego są w możności dokonania cudów zdumiewających. Na seansach magii lub spirytyzmu czasem jedno ciało przechodzi przez drugie, np. szklanka z wodą, stojąca na stole, nagle znajduje się pod nim. Mamy tu do czynienia z eteryzacją, a później z materializacją szklanki i wody, które przeszedłszy w formie atomów przez stół, powracają do postaci pierwotnej już pod stołem. Astral jest napełniony różnymi ciałami, po części świadomymi, po części zaś nieświadomymi; ciała astralne tworzą się z zespolenia cząstek astralu.

Duch, aby się urzeczywistnić, tworzy sobie z astralu ciało astralne, a ciało astralne tworzy sobie z materii ciało fizyczne. Tym sposobem wszyscy ludzie, zwierzęta, rośliny, a nawet minerały, zawierają w sobie cząstkę astralną i cząstkę ducha.

Przy tym ciało astralne przechodzi kolejno do coraz to wyższych istot, od minerału do człowieka.

W człowieku znajdują się trzy główne pierwiastki, odpowiadające trzem światom: duchowy, astralny i materialny.

Do pierwszego należy czysty duch i najwyższe duchowe pojęcia i popędy. Do drugiego - rozum, uczucie i pragnienie. Do trzeciego - ciała astralne i fizyczne. Inaczej można rozważyć w człowieku:

1) ducha,

2) ciało astralne, tj. pośrednika między duchem i ciałem,

3) ciało fizyczne.

Jak mówiliśmy, duch człowieka tworzy sobie na początku ciało astralne, a to ostatnie tworzy dla siebie ciało fizyczne. Ciało astralne kieruje ograniczonym życiem naszego ciała, jak oddychanie, krążenie krwi, trawienie itp. Głównym organem naszego ciała astralnego jest wielki nerw sympatyczny; przedstawicielem ciała astralnego jest instynkt. Podczas snu nasze ciało astralne czuwa i kieruje czynnościami naszego ciała fizycznego. Jeżeli ktoś, zasypiając, postanawia obudzić się o pewnej godzinie, to jego ciało astralne przebudzi go. Podczas snu, a czasem podczas czuwania, ciało astralne może wyjść z ciała materialnego znacznie oddalić się od niego. Jednak pomiędzy dwoma ciałami zachowuje się stale� choć słaby� związek. Przerwanie go oznacza śmierć.

Istnienie w człowieku ciała astralnego zostało stwierdzone doświadczeniami. Przy fotografowaniu pewnych osób otrzymano obok zwykłego zdjęcia, postacie niewyraźne, wyobrażające ciała astralne, które wyszły z osób fotografowanych. Pewne choroby nerwowe można objaśnić tylko nienormalnym stanem ciała astralnego. Gdy człowiekowi odcinają rękę lub nogę, to odpowiadająca część ciała astralnego pozostaje w człowieku, który wskutek tego doświadcza bólu i wrażeń w odciętym członku, jakby ten ostatni był na swoim miejscu.

Ponieważ ciało eteryczne składa się z materii eterycznej i cząstki jego mogą wychodzić z ciała, rzec można, że całe ciało człowieka wydziela z siebie promienie astralne. Jeżeli w przestrzeni, napełnionej promieniami astralnymi człowieka, umieścić szklankę wody, to płyn wchłania te promienie; między wodą i człowiekiem wytwarza się związek. Ochłodzenie wody wywołuje w nim zimno, pogrążenie w nią sztyletu sprawia mu ból, jak od ukłucia; pada on z krzykiem na podłogę.

Pewien okultysta zrobił figurkę z wosku i przymocował do niej lok włosów, dany mu przez znajomą panią. Gdy później zahipnotyzował tą panią i napełnił figurkę jej astralnymi promieniami, to dotknięcie figurki wywoływało odpowiednie wrażenia w owej pani. Ukłucie szpilką ręki figurki sprawiało ból w jej ręce, a nawet zjawił się tam znak ukłucia.

W podobny sposób, tj. za pomocą wpływu ciała astralnego człowieka na jego ciało fizyczne, można objaśnić wpływ wyobraźni kobiety brzemiennej na dziecko, które nosi ona w sobie, a także różne znaki na ciele człowieka. Wiadomo, że w wiekach średnich pod wpływem religijnego zachwytu niektórzy zakonnicy i zakonnice dostawali na rękach i nogach krwawych znaków krzyżowej męki Jezusa, jakby od przebicia ich gwoździami.

Myśl człowieka wprawia w ruch jego ciało astralne; pod wpływem myśli astral może przyjmować żądaną formę. Odzwierciedlona i uformowana w astralu myśl nazywa się astroideą. Jeżeli myśl posiada siłę i wyrazistość, to jej forma astralna może się odzwierciedlić i urzeczywistnić nawet w materii. Pewien okultysta, trzymając nad głową swej żony, pogrążonej we śnie magnetycznym, kliszę i myśląc uporczywie o orle, otrzymał na kliszy wyobrażenie orła. Stąd widać, jak wielkie znaczenie ma myśl ludzka; a ponieważ myślą można kierować przy pomocy woli, to wola nasza posiada w świecie astralnym nawet własność twórczą. Ponieważ magia ma głównie do czynienia z astralem, to głównym zadaniem ucznia magii jest zawsze wzmocnienie i rozwój woli. Zgodnie z wyżej podanym, każda myśl odzwierciedla się w astralu i zachowuje się tam, zależnie od swej wyrazistości i siły. Dlatego cały astral napełniony jest miliardami astroidei, tj. obrazów myśli. Te ostatnie mogą przenikać do mózgu ludzi i wywoływać rozmaite kombinacje. Tym sposobem wszyscy ludzie są otoczeni astroideami i znajdują się w bezustannej łączności z nimi. Myśli człowieka z silną wolą opanowują człowieka ze słabą wolą. Ponadto myśli jednego gatunku przyciągają się wzajemnie, a różnego odpychają. Dlatego zły człowiek nieświadomie stroni od dobrego, ponieważ ich astroidee wzajemnie odpychają się i odwrotnie. Dlatego też, mając dobre myśli i uczucia, człowiek szlachetny przyciąga do siebie astroidee miłości, miłosierdzia i dobroci, i odwrotnie- zły człowiek, żywiąc ku bliźniemu nienawiść, przyciąga astroidee zła i występku.

Astroidee, wytwarzane przez człowieka, wychodzą z niego w postaci promieni i tworzą dookoła niego szczególną, właściwą mu atmosferę, zwaną "aurą", którą można zauważyć około jego głowy i nad nią. Przy tym z człowieka dobrego wychodzą promienie jasne, a ze złego ciemne. Jeżeli człowiek stale oddaje się pewnym myślom, to one tworzą nad jego głową jakby osłonę i nie przepuszczają innych astroidei

Jak zaznaczyliśmy, astral jest pośrednikiem między duchem i materią. Tym sposobem astral także pociąga ducha do materii i wprowadza go w nią. Astral jest życiem przyrody, dążącym do przykłucia ducha do ziemi z jej rozkoszami; jest on instynktem, pociągającym człowieka w otchłań zmysłowości. Dlatego jest on uosobieniem złego pierwiastka - Diabła. Lecz, jeśli duch zatriumfuje nad astralem, jeśli człowiek zapanuje nad swym instynktem i "nadepcze piętą na głowę Szatana", to przez astral można uduchowić materię i za pomocą instynktu podnieść i uszlachetnić przyrodę. Ze względu na zło, jakiego przyczyną może być astral, adepci magii nadali mu postać diabła i przy jego pomocy uskuteczniali swe czary.


Źródło: "Czarna magia. Jej tajemnice oraz zasady praktycznego zastosowania"