Astrobiolodzy odkryli udające uran bakterie żyjące 3,2 km pod powierzchnią Ziemi. Te egzotyczne i odporne organizmy wskazują na to, że tego typu życie może istnieć w podpowierzchniowych środowiskach na wszystkich rodzajach planet, które wcześniej uznawane były za niegościnne.
Szczegóły odkrycia opisali w czasopiśmie Nature badacze z uniwersytetu Indiana University Bloomington i ośmiu współpracujących instytucji. W artykule wyglądającym jak kawałek scenariusza "Indiany Jonesa" badacze opisują, jak zeszli do gorącego, wypełnionego gazem szybu wewnątrz południowoamerykańskiej kopalni złota, by zbadać nowe podwodne pęknięcie w skale nieskażonej działalnością człowieka.
Próbki wody pochodzącej z pęknięcia pobierano przez 54 dni, aby określić, czy środowisko mikrobów, jeśli było obecne, miało zmienioną strukturę i charakter oraz czy doszło do zanieczyszczenia. "Wiemy zaskakująco mało o początkach, rozwoju i ograniczeniach dla życia na Ziemi", powiedziała biogeochemik Lisa Pratt. "Naukowcy zaczynają dopiero badać rozmaite organizmy żyjące w najgłębszych rejonach oceanu. Skalista skorupa Ziemi pod powierzchnią w rzeczywistości pozostaje niezbadana. Organizmy, które opisujemy w artykule, żyją w zupełnie innym środowisku, niż to znane nam na powierzchni".
Podpowierzchniowe bakterie to temat kontrowersyjny, ponieważ wielu naukowców jest sceptycznych co do form życia nie żyjących na powierzchni, do której dociera światło słoneczne. Wcześniej powszechnie sądzono, że podziemne drobnoustroje były bardziej reliktami dążącymi do wymarcia, niż do nieustannego życia. Jednak Pratt i współpracujący z nią badacze ukazują dowody, że społeczności bakterii są naprawdę trwałe - mogą mieć nawet miliony lat.
Analiza DNA ujawniła, że gatunek zamieszkujący rejon pęknięcia pochodzą z rodziny Firmicutes. Dalsza analiza sugeruje, że podpowierzchniowe Firmicutes straciły kontakt ze swoimi powierzchniowymi kuzynami około 3 do 25 milionów lat temu. Badacze nie zastanawiają się nad tym, jak powierzchniowe Firmicutes zdołały skolonizować obszar na tak dużej głębokości.
Być może najbardziej fascynujące są zwyczaje żywieniowe nowo odkrytych organizmów. Energię czerpią one nie ze światał dziennego, lecz z promieniowania rud uranu. Promieniowanie emanujące z minerałów uranu lub w pobliżu pęknięcia umożliwia powstawanie wodoru z efekcie rozpadu wody i powstawanie siarczanu na skutek rozpadu minerałów siarki. Wodór jest wysoce energiczny, jeśli reaguje z tlenem lub innymi związkami, jak np siarczan, zaś Firmicutes są w stanie pobierać energię z reakcji wodoru i siarczanu, pozwalając innym mikrobom na żywienie się chemicznymi resztkami.
Można powiedzieć, że Firmicutes działają tak samo, jak organizmy fotosyntetyczne - takie jak plankton i drzewa - które wychwytują światło słoneczne, na czym ostatecznie korzystają inne organizmy. W tym podpowierzchniowym przypadku to bakterie Firmicutes są producentami, ponieważ przechwytują energię wydzielającą się podczas powstawania wodoru, podtrzymując przy tym społeczności mikrobów.
Indiana University, 20 październik 2006
Tłumaczenie: Ivellios, http://www.paranormalium.pl
