1
Pamiętnik czasu zarazy - odc. 1
Napisane przez
Zaciekawiony
,
05 March 2014
·
1498 wyświetleń
Urywki z pamiętnika Anny Bajber, gospodyni domowej spod Warszawy koło N. Dokument zarchiwizowany w ramach projektu UNESCO "The Great Illness Documentary".
16 listopada
... na koniec uznałam, że ta różowa będzie jednak lepiej pasowała do oczu i kozaczków.
Wieczorem przyszedł mąż, listonosz ugryzł go w udo. Uznaliśmy, że to bardzo dziwne. Zwykle ugryziony zostaje listonosz bo pies go nie lubi, ale Azo gdzieś przepadł z jakąś suką i ostatnio się nie pojawiał. Odwrócenie porządku rzeczy było niepokojące.
Rana bardzo krwawiła, cały stół się pobrudził, ale uznaliśmy, że to nic takiego. Polałam mu ugryzienie spirytusem (popłakał się), założyłam podpaskę i zakleiłam szeroką taśmą klejącą, jak uczyła mnie babcia. Jutro gdy będzie szedł do pracy już pewnie nie będzie śladu.
17 listopada
Rano mąż znów źle się czuł. Rana spuchła mu i zaogniła się. Nakłułam ją lancetem z apteczki żeby spuścić ropę (popłakał się), przemyłam rozcieńczonym wybielaczem, przyłożyłam tampony i zakleiłam szeroką taśmą jak uczyła mnie babcia. Przekonałam go, że powinien pójść do pracy, bo ból na pewno mu przejdzie.
Gdy wyszedł poszłam do Stefana. Pobawiliśmy się jakąś godzinkę. Też uznał za dziwne że listonosz pogryzł męża. To bardzo nerwowy człowiek - starał się go tłumaczyć. Dobrze to rozumiałam, na naszej ulicy wszyscy mają psy, niektórzy pumy i szakale a Stefan hodował w oczku wodnym krokodyla-miniaturkę, a to może działać stresująco. Podobno kilka dni wcześniej listonosz pobił się z jakimś facetem, który uciekł ze szpitala wojskowego, i odgryzł mu pół ucha ale chyba nie połknął bo już był najedzony. Stefan w gazecie słyszał.
Po południu poszłam poplotkować do Krystyny. Wspólnie ponarzekałyśmy na wzrost agresji. Podobno - zwierzała mi się w zaufaniu - na Pradze jakiś facet zagryzł innego ale utajnili. O tak - pokazała na jabłku - wgryzł się w szyję i wtedy krew o tak - wskazała na spryskiwacz na trawniku - się rozprysła, normalnie sikało fontanną moja droga. Pokiwałam głową, Krystyna bardzo lubi horrory a jej wyobraźnia jest w tym względzie niezwykle plastyczna. A potem - dodała z podnieceniem znad robótki - wyjął nóż i tamtemu w brzuch i na krzyż, i gdy go wyjął to jelita...
Zapewniłam ją, że nie musi mi szczegółowo opowiadać bo doskonale to sobie wyobrażam. W każdym razie facet szybko odbiegł ale zatrzymywał się po to aby ugryźć przechodniów. Był w tym zaskakująco metodyczny - czekał przy przejściach aż zmieni się światło aby pogryźć przechodzących, pukał do zaparkowanych samochodów, przeszukiwał krzaki w parku gdzie wypoczywają młode pary, zaglądał do kontenerów na śmieci itp. W końcu jednak wpadł do niezabezpieczonego wykopu na budowie metra i nadział na pręty. Mówił jej to znajomy który miał znajomego, któremu odgryziono trzy palce, ale miał robotę na mieście i nie poszedł do lekarza.
Wymieniłyśmy się wzorami haftów krzyżykowych - ona dała mi śliczny obrazek harleyowca z siekierą w otoczeniu czaszek, a ja jej wzór portretu wodzów rewolucji.
Wieczorem wrócił mąż. Był zmęczony i dziwnie rozdrażniony. Miał rozpalone czoło ale nie narzekał już na nogę, bo jej nie czuł. Uznałam, że to dobrze.
18 listopada
Mąż stwierdził, że czuje się tak źle, że nie pójdzie do pracy. Spytałam czy noga go boli ale mówił że nie czuje ciała od pępka w dół. To lepiej niż żeby bolało, uznałam. Dałam mu dwie aspiryny, apap i paracetamol a na koniec szklankę wódki. Taka mieszanka powinna postawić go na nogi.
Resztę dnia oglądałam telewizję. Mówili coś o wściekliźnie, że lisy są niebezpieczne. Radzili aby każdy kto został pogryziony zgłosił się do najbliższej jednostki wojskowej. Zastanawiałam się czy nie zawieźć tm męża, ale po tym co zrobił na ostatnich pokazach lotniczych w jednostce, postanowiłam trzymać go daleko od kolegów z wojska i samogonu.
16 listopada
... na koniec uznałam, że ta różowa będzie jednak lepiej pasowała do oczu i kozaczków.
Wieczorem przyszedł mąż, listonosz ugryzł go w udo. Uznaliśmy, że to bardzo dziwne. Zwykle ugryziony zostaje listonosz bo pies go nie lubi, ale Azo gdzieś przepadł z jakąś suką i ostatnio się nie pojawiał. Odwrócenie porządku rzeczy było niepokojące.
Rana bardzo krwawiła, cały stół się pobrudził, ale uznaliśmy, że to nic takiego. Polałam mu ugryzienie spirytusem (popłakał się), założyłam podpaskę i zakleiłam szeroką taśmą klejącą, jak uczyła mnie babcia. Jutro gdy będzie szedł do pracy już pewnie nie będzie śladu.
17 listopada
Rano mąż znów źle się czuł. Rana spuchła mu i zaogniła się. Nakłułam ją lancetem z apteczki żeby spuścić ropę (popłakał się), przemyłam rozcieńczonym wybielaczem, przyłożyłam tampony i zakleiłam szeroką taśmą jak uczyła mnie babcia. Przekonałam go, że powinien pójść do pracy, bo ból na pewno mu przejdzie.
Gdy wyszedł poszłam do Stefana. Pobawiliśmy się jakąś godzinkę. Też uznał za dziwne że listonosz pogryzł męża. To bardzo nerwowy człowiek - starał się go tłumaczyć. Dobrze to rozumiałam, na naszej ulicy wszyscy mają psy, niektórzy pumy i szakale a Stefan hodował w oczku wodnym krokodyla-miniaturkę, a to może działać stresująco. Podobno kilka dni wcześniej listonosz pobił się z jakimś facetem, który uciekł ze szpitala wojskowego, i odgryzł mu pół ucha ale chyba nie połknął bo już był najedzony. Stefan w gazecie słyszał.
Po południu poszłam poplotkować do Krystyny. Wspólnie ponarzekałyśmy na wzrost agresji. Podobno - zwierzała mi się w zaufaniu - na Pradze jakiś facet zagryzł innego ale utajnili. O tak - pokazała na jabłku - wgryzł się w szyję i wtedy krew o tak - wskazała na spryskiwacz na trawniku - się rozprysła, normalnie sikało fontanną moja droga. Pokiwałam głową, Krystyna bardzo lubi horrory a jej wyobraźnia jest w tym względzie niezwykle plastyczna. A potem - dodała z podnieceniem znad robótki - wyjął nóż i tamtemu w brzuch i na krzyż, i gdy go wyjął to jelita...
Zapewniłam ją, że nie musi mi szczegółowo opowiadać bo doskonale to sobie wyobrażam. W każdym razie facet szybko odbiegł ale zatrzymywał się po to aby ugryźć przechodniów. Był w tym zaskakująco metodyczny - czekał przy przejściach aż zmieni się światło aby pogryźć przechodzących, pukał do zaparkowanych samochodów, przeszukiwał krzaki w parku gdzie wypoczywają młode pary, zaglądał do kontenerów na śmieci itp. W końcu jednak wpadł do niezabezpieczonego wykopu na budowie metra i nadział na pręty. Mówił jej to znajomy który miał znajomego, któremu odgryziono trzy palce, ale miał robotę na mieście i nie poszedł do lekarza.
Wymieniłyśmy się wzorami haftów krzyżykowych - ona dała mi śliczny obrazek harleyowca z siekierą w otoczeniu czaszek, a ja jej wzór portretu wodzów rewolucji.
Wieczorem wrócił mąż. Był zmęczony i dziwnie rozdrażniony. Miał rozpalone czoło ale nie narzekał już na nogę, bo jej nie czuł. Uznałam, że to dobrze.
18 listopada
Mąż stwierdził, że czuje się tak źle, że nie pójdzie do pracy. Spytałam czy noga go boli ale mówił że nie czuje ciała od pępka w dół. To lepiej niż żeby bolało, uznałam. Dałam mu dwie aspiryny, apap i paracetamol a na koniec szklankę wódki. Taka mieszanka powinna postawić go na nogi.
Resztę dnia oglądałam telewizję. Mówili coś o wściekliźnie, że lisy są niebezpieczne. Radzili aby każdy kto został pogryziony zgłosił się do najbliższej jednostki wojskowej. Zastanawiałam się czy nie zawieźć tm męża, ale po tym co zrobił na ostatnich pokazach lotniczych w jednostce, postanowiłam trzymać go daleko od kolegów z wojska i samogonu.
