"I don't want to be buried in a Pet Sematary...

Szczerze wierzę w reinkarnację. I to bardzo szeroko pojętą.
Nie reinkarnujemy tylko jako ludzie, lecz także jako drzewa, zwierzęta itp. A poza tym nasza energia podróżuje po róznych światach i wymiarach. I wcale to nie jest kłopotliwe. Przed każdą inkarnacją na Ziemi zakładamy sobie "program", w którym mozliwe jest przypomnienie sobie poprzednich wcieleń i swojej prawdziwej istoty Jam Jest. A to wszystko nas wzbogaca. takie moje zdanie:)

Na ziemiach słowiańskich również wiedzieli o reinkarnacji oraz wynikającym z niej prawie Karmy - czyli brania całkowitej odpowiedzialności za nasze tu i teraz które wynika z naszych poprzednich działań. Czyli jesteśmy odpowiedzialni za nasze myśli, uczucia i czyny. My nie ktoś tam czy coś tam. Wtedy zbiegi okoliczności, przypadki nie są wolą boga, tych innych ... lecz powstały dzięki wcześniejszym decyzjom świadomym czy też nie, ale naszym własnym decyzjom.

Piszesz że Ciebie nie pociąga ^^, zobacz niej piękno i to że masz zawsze na nią wpływ.
Oczywiście jeśli tylko zechcesz. Ona jest cierpliwa i poczeka.
pozdrawiam ;-)

Ania ciekawe jest to co mówisz, bo takiego nurtu nie znalazłem w żadnym głównym - ale to dobrze w końcu wszyscy mamy własną drogę prawda ? Miałbym od razu małe pytanko - czy dopuszczasz w ogóle mocne "nie" wypowiedziane po śmierci ? Czli ogólnie chodzi mi o to, czy zakładasz, że możemy odrzucić całą naszą podróż ? Ja przedyskutowałem ten problem z moją królową (tak apropo ostatniego wpisu na blogu - czyli albo tworu w rozmowach z ego albo mojego duchowego przewodnika). Uznała, że nawet jeżeli dopuścimy istnienie reinkarnacji nie będzie z tym żadnego problemu - tylko w takim wypadku nie wiadomo co dalej .

Aidil to co mówisz kłóci się z tym wszystkim o czym czytałem i w co wierzę. Łączy się bezpośrednio z pojęciem grzechu w Rodzimowierstwie. Dla mnie nie istnieje coś takiego jak grzech - z tego właśnie powodu nie istnieje pojęcie zbawienia (bo po prostu nie jest potrzebne), idąc dalej, podstawowym założeniem jest to, że nie można urodzić się już z jakimś zapasem grzechów. Rozumiem, że odłamów tej religii można by mnożyć ale mówię o właśnie tym konkretnym - polecam Białczyńskiego jeżeli chciała byś się czegoś więcej dowiedzieć . Wierzę, że życie po śmierci nie różni się znacząco od tego , tyle, że na pewno nie żyjemy dalej w tej samej rzeczywistości (to mogło by się przynajmniej częściowo pokrywać z tym o czym pisała Ania) , dlatego najbezpieczniej jest zakładać, że po prostu nie wiemy co się dzieje z nami po śmierci .

Wiesz, tak szczerze mówiąc na tą chwilę mam już tego życia dosyć (ze względu na to co sie teraz u mnei dzieje) i chciałabym po prostu nicosci, ale tu własnie wpadam w pułapkę mojej ideologii. Bo!
1) mam świadomość, ze takie cele postawiłam sobie przed przyjsciem tutaj
2) jeśli chciałabym zakończyć w tej chwili żywot, to w tym momencie MOGŁABYM ale NIE MUSIAŁA (chyba;) w przyszłym wcieleniu odrodzić się znowu tutaj, by "załatwić sprawę" jak szakładałam, a dorzucając do tego prawo karmy mogę mieć jeszcze bardziej pod górkę
3) to że mam na tą chwilę dosyć i to że strzeliłabym sobie w łeb;) niczego nie załatwi, bo nie wpadnę w "nicość" i nie bedę miała upragnionego swietego spokoju. Energia, "świadomość" ciagle krązy w czasoprzestrzeni i w sumie nie wiadomo co lepsze - czy trwać w takim zawieszeniu jak teraz i cierpliwie czekać, aż ciało przepracuje to nad czym zaczęło pracować czy zacząć nową podróż, ale tak jak mówisz, zakładając że nie wiadomo co się dzieje po śmierci :rodzi to we mnei niepokój. Natomiast założenie że wybieramy sobie kolejne miejsce inkarnacji, niezależnie czy w ciele człowieka czy innej postaci - jest to intrygujące.

Stety-nie-stety hmm...szczerze mówiąc pisząc ten komentarz odezwała się we mnie głos, że musze być silna i dac sobie czas. Przeszłam juz bardzo wiele, dużo nad soba pracowałam i mam wrażenie, że jestem w punkcie kulminacyjnym etapu oczyszczenia przeszłości...hmmm...
Z resztą w jednym z przekazów od Plejadian wyraźnie mi powiedzieli : nie bój się smierci, zmieniasz tylko miejsce pobytu, coś musi umrzeć żeby coś mogło się narodzić. I w tym momencie pomyślałam sobie własnie o tym co teraz ise dzieje ze mną - umiera we mnie stare, bym mogła napełnić sie nowym, bo przeciez do pełnego kielicha nic nie nalejesz, jak zmieszasz stare z nowym to możemy otrzymać mieszankę wybuchową, natomiast jak oprózni się kielich mozna do niego nalać najznakomitszy napój;).. Napełnić swoje wnętrze czystym Światłem, Dźwiękiem, Miłoscią...

trochę chyba zboczyłam z tematu (?), ale tak jakoś naszło mnei nagle na refleksje
Przesyłam Światełko i Miłość
Ania

Shinji77

Własnie dzięki temu że wchodzimy w spór z sobą samym a więc i z tkwiącymi w nas utartymi poglądami jesteśmy w stanie rozwalić istniejące w nas wzorce, opuścić bezpieczne przystanie i stać się twórcą a nie odtwórcą siedzącym w ciepłych kapciach.
Wracając do pojęcia Karmy ona podobnie jak Ty nie uznaje winy.
Ale powinniśmy pamiętać o tym również wtedy kiedy spotyka nas jakieś niepowodzenie, i mieć świadomość tego że towłaśnie my ponosimy pełna odpowiedzialność za powstanie tego niepowodzenia. Wiedza o tym powinna uczulić nas na bycie wpełni świadomym w tym co robimy.
Ponieważ kiedyś tam dokonaliśmy wyboru który teraz jest przyczyną, a obecna obecna chwila i związane z nią zdarzenia są rezultatem wcześniej podjętych wyborów które są obecnie doświadczanym skutkiem.



AniaW


Jak rozumiesz przemieszczanie się pomiędzy gatunkami.

W moim odczuciu wszystko co istnieje, niezależnie od formy ma coś w stylu duszy, pamięci energetycznej lecz kazda forma istnienia doświadcza życia inaczej. Wstępując w naturę drzewa, kota, głazu itp.itd. chcemy czegoś doświadczyć, a to doświadczenie nas wzbogaca w dalszym rozwoju, jest nam potrzebne do rozwoju. Jak już zaliczymy odpowiednie dla nas przeżycia to lecimy dalej, na inne planety, w inne wymiary. A ze one istnieją, świadczą choćby doswiadczenia osób które potrafią wyjść z ciała. Nie wiem jak to wygląda w praktyce. Taką mam ideologię.