Ucieczka od rzeczywistości

Jak gdybym siebie słyszał. W celu pozdrowienia... aż założyłem konto.
Wszystkiego dobrego.

Witam po tej samej stronie barykady, z tymże, że troszkę osób tu poznałam - ale i tak wolę "swoich" ludzi, których znam po kilka lat. Tak swoją drogą - przecież byłeś zapraszany na "paranormalne piwo" (co za głupia nazwa^^) więc okazja na poznanie kogoś była . Co do reszty się zgodzę, wiesz co ja robie? Może głupi sposób, ale jak mam chwilę wolnego to katuje seriale, przynajmniej się odrywam od głupich myśli. Niestety to chyba kolejna oznaka, tego że cierpie na syndrom wiecznego dziecka, ale póki co dobrze mi tak.

Dzięki wszystkim za słowa otuchy , livin wiem, że głupio z tym piwem wyszło ale tak jak piszesz była "okazja" ale niestety nie miałem możliwości . Ja niestety nawet niebardzo mam jak poznać nowych ludzi ponieważ jestem na zaokach a tam same nauczycielki z 20-letnim stażem, tak więc wiesz odpadam . Co do seriali to robię dokładnie tak samo - ostatnio przekatowałem znowu Neon Genesis Evangelion - zawsze mi po nim jakoś tak lepiej.

A w końcu znalazłam tego posta , bo mi gdzieś zginął...
ja chciałam napisać tylko tyle, że w przeciwieństwie do Livin, wolę czasem porozmawiać z ludźmi z forum, nie raz już było tak, że i owszem szłam sobie na imprezę ze znajomymi, było świetnie, ale gdzieś nam umykały szczere rozmowy, o tym co nas trapi, albo nie było czasu, albo ochoty, jak widziałam zakwaszone miny znajomych, ich "bezsens istnienia w oczach" to mi się odechciewało mówić o sowich problemach, bo nie chciałam dobijać gwoździa do trumny rozpaczy...albo psuć wieczoru swoim marudzeniem i narzekaniem na los.
Bywały dni, że byłam w dużym dołku psychicznym, i wtedy dużo pomagali mi znajomi z forum, siadałam przed monitorem i pisałam o tym co mnie gryzie, miałam czas na przemyślenia, na szczere otworzenie się przed innym człowiekiem, którego w życiu na oczy nie widziałam, ale człowieka, który mnie wysłuchał, porozmawiał, czasem dał jakąś cenną radę.
W większości wypadków rozmowa schodziła na inny tor, zamiast rozpisywać się o tym co nas trapi, mówiliśmy o rzeczach błahych, śmiesznych...
Miło było po takiej rozmowie, pójść spać szczęśliwym, i dumnym z tego, że są wspaniali ludzie na świecie, że są rozmowy, które nadają sens Twojemu następnemu dniu, którzy sprawiają, że wykonując zwykłe czynności domowe, albo w pracy Przypominasz sobie słowa, myśli, a na Twojej twarzy pojawia się uśmiech........